Van zwerfkat naar Chica – het kleine wonder dat ons vond
Een ontmoeting die ons leven veranderde
Sommige verhalen beginnen niet groots of glorieus. Ze beginnen in de regen. Op een grauwe werkdag. Toen wij haar zagen: een kleine, uitgemergelde poes met ontstoken oogjes en een blik die alles zei. Verdriet. Wanhoop. En een vleugje hoop, misschien dat iemand haar eindelijk zou zien.
Ze sliep buiten, dag in dag uit. Kreeg rijst, chips, zelfs knakworsten toegestopt. Alles behalve wat een kat nodig heeft. Mijn man en ik konden het niet aanzien. We overlegden, en mochten haar meenemen. Ze had geen naam. Geen thuis. Tot dat moment.
De start van een nieuw leven
We gingen meteen naar de dierenarts. Oormijt. Oorontsteking. Vieze oogjes. Geen chip. Geen baas die haar zocht. Maar wel een vechtertje. We noemden haar Chica—want wie zoveel meemaakt en toch zo lief blijft, verdient een naam vol kracht.
Twee weken bleef ze bij ons in quarantaine. Daarna mocht ze kennismaken met onze katten Misty (de chique Maincoon) en Gino (de relaxte knuffelaar). Het kostte tijd, maar Chica vond haar plek. En hoe. Zelden zagen we zo’n liefdevolle kat. Nooit bang, altijd zacht. Al dook ze soms in elkaar bij een snelle handbeweging. We vermoeden dat ze geslagen is. Of erger. En dat idee… dat maakt ons nog steeds woedend.
Toen ging het opnieuw mis
Chica begon af te vallen. Snel. Ze at amper. Terug naar de dierenarts. Nieuwe tests. Geen kattenaids. Geen leukemie. Geen duidelijke oorzaak. Uiteindelijk werd een kijkoperatie voorgesteld, en daaruit kwam een bizarre diagnose: haar dunne darm was vier keer zo groot als normaal, de doorgang naar haar dikke darm bijna dicht. Lymfeklieren opgezwollen. Zelfs de arts stond voor een raadsel.
De monsters zijn nu opgestuurd. We wachten. Hopen. Dat de medicijnen helpen. Dat haar lijfje nog niet opgeeft. Want zij heeft alles gegeven. Alles doorstaan. Ze verdient beter.
Wat we van Chica leerden
Chica is achtergelaten. Niet gechipt. Ooit wél gesteriliseerd. Dus ooit hield iemand van haar. En toen ineens niet meer. Ze werd gedumpt. Maar ze is geen afval. Ze is onze Chica. En wat er ook gebeurt: ze hoort nu bij ons. Voor altijd.
Wat jij kunt doen
Ken jij ook zo’n dier dat je pad kruiste en je hart veroverde? Deel jouw verhaal. Want door verhalen te delen, creëren we bewustzijn. Door bewustzijn, verandering. Geen kat hoort te leven op chips. Geen dier hoort vergeten te worden.
Wil je zelf helpen? Kijk eens bij je lokale asiel. Of doneer. Of open gewoon je hart voor dat ene koppige katje in je buurt dat ’s avonds alleen zit te wachten. Soms hebben ze alleen iemand nodig die zegt: “Jij hoort bij ons.”
Dit is onze mooie Chica